Mijnsheerenland, 18 juli 2014

Hallo allemaal!

Heerlijk weer hier… in Nederland! Jaja, ben weer sinds anderhalve week hier. Een regenachtig welkom, maar toch wel fijn om weer ‘thuis’ te zijn. En het is tijd voor een update! Er is de afgelopen maanden weer wat gebeurd, en mijn diplomering natuurlijk.

Mijn diplomering was alweer twee maanden geleden (16 mei), maar ik wil hierbij iedereen bedanken die me gefeliciteerd heeft, dat waren er zo veel, zelfs vroegere leerkrachten en vreemden via het AD artikel! Het waren geweidige dagen, mijn familie was hier, en zelfs een paar vrienden waren overgekomen. Iedereen leek zich te vermaken. Ik heb mijn familie en de vrienden (die mijn huisgenoten mijn ‘oom’ en ‘tante’ noemden – wat ik een tof idee vond trouwens) rondgeleid in Gallaudet en waren er de hele dag bij op de diplomering, zelfs met het semi-formele Honors ontbijt om half 8 ‘s morgens en ‘s avonds mee naar de bar met andere gediplomeerden. Ik vond het reuse gezellig!

Twee weken na mijn diploma-uitreiking ben ik naar Seattle gegaan in de staat Washington (noordwest USA). Ik heb hier een maand internship gedaan bij de Lighthouse for the Blind. Als intern bij hun service voor doofblinde werknemers en de DB community heb ik dingen geleerd op het vlak van communicatie, technologie, community, mogelijkheden en Doofblindencultuur. Ik noem deze internship nu 1 van mijn beste besluiten in mijn leven. Ik heb er veel geleerd, dingen die ik anderen ook wil leren. Ook waren er een paar doofblinde mensen die trots waren op hun identiteit en dat ook uitstraalden, eindelijk mensen waarvan ik dacht: zo wil ik ook zijn! Verder heb ik ook een beetje een netwerk kunnen opbouwen waarop ik kan terugvallen voor informatie en eventueel andere dingen. 

Seattle is welbekend in de doofblindenwereld vanwege de grote doofblinde gemeenschap daar. Dit was te merken, want mensen in de stad leken meer begrip en algemene kennis te hebben van doof/blindheid dan elders. Ik merk dat ze weten wat mijn taststok betekent, en soms  maken ze zelfs gebaren!

Eigenlijk wil ik alles dat ik hier leer met jullie delen, maar dan wordt de blog misschien een beetje te uitgebreid. Er is echter 1 onderwerp dat ik jullie niet wil onthouden: protactile. Dit komt erop neer dat informatie in realtime wordt doorgegeven door aanrakingen, en hier hoef je niet blind voor te zijn: slechtzienden hebben e rook profijt aan, en het wordt zelfs door goedziende gebaarders gebruikt. Zoals gebarentaal een deel uitmaakt van de Dovencultuur, zo maakt ook protactile deel uit van de DoofBlindencultuur (een subcultuur in de Dovencultuur zeg maar). Een paar voorbeelden van protactile in een gesprek zijn: op de knie of arm kloppen als je ‘ja’ knikt/ermee eens bent/iets begrijpt, een vraagteken tekenen als je iets niet begrijpt, ‘no’ over de huid gebaren als je nee zegt, en andere tactiele uitingen die vaak intuitief gaan. Verder, het laten weten waar je bent of als je weggaat/terugkomt (met je hand/vinger langs de rug van de ander strijken in de richting van waar je heengaat), en met je hand op de arm of schouder laat je weten dat je er bent en (mee)luistert; en manieren om iets te vertellen in tactiele gebarentaal die soms iets anders gaan dan in visuele gebarentaal. Ik plak hieronder een link zodat je een vlog (video blog) kan zien dat twee van mijn supervisors hebben gemaakt om protactile te introduceren. Hier kun je zien dat ze tactiele gebarentaal gebruiken en op elkaars knie kloppen om aan te tonen dat ze met hun hoofd knikken. Sorry, er zit geen ondertiteling bij en alles is in (tactiele) ASL… Maar zo heb je tenminste een indruk.

http://youtu.be/FTIWdKTHGsY

Toen ik weer thuiskwam stonden er weer een paar dingen op mijn programma, waaronder een presentatie bij de Gelderhorst, een centrum voor oudere Doven te Ede. Zij hadden het krantenartikel in de AD gezien en wilden er wel meer over weten. Zodoende heb ik er mijn verhaal gehouden, en ik geloof dat het goed ging. Zelf vond ik het ook tof om er te zijn, mensen te ontmoeten en een rondleiding te krijgen.

Tot half augustus kan ik nog genieten van de mensen, het eten en het weer in Nederland, en dan is het tijd om me in de master Mental Health Counseling vast te bijten.

30 april 2014

Goedemiddag allemaal!

Het komt steeds dichterbij, over twee weken heb ik mijn diploma op zak! Officieel ben ik al sinds december afgestudeerd, maar het voelde nog niet echt zo, zonder feestje en zonder diploma en met de kleine dingetjes die nog gedaan moesten worden voor het honors program - hiervoor heb ik volgende week nog een poster presentatie.

Afgelopen weekend was het afstudeerfeest, samen met drie andere afstuderende vrienden. Heel gezellig! Het regende wel een beetje maar dat mocht de pret niet drukken. Het is echter wel jammer dat twee van de drie vrienden weggaan: eentje terug naar huis op de Fiji eilanden, en de ander wil werkervaring opdoen voor ze verder gaat voor een master. 

En ik?
Ik heb besloten om hier mijn studie te vervolgen. Ja, ik kan Gallaudet nog niet loslaten… Intussen ben ik al aangenomen voor Mental Health Counseling. Ik kijk er echt naar uit om aan deze studie te beginnen in het najaar, maar tegelijkertijd ben ik ook wel nerveus. Een master is 'serieuzer' dan een bachelor. Het is een hoop meer lezen, iets wat mij de laatste tijd niet meer zo makkelijk afgaat. Daarom ben ik nu ook aan het uitzoeken wat mijn mogelijkheden zijn om mijn ogen minder te belasten (onder andere tactiele gebarentolk, lezen op een ereader/iPad, of grotere print, laptop). Toch ben ik vooral benieuwd wat ik ga leren, en wie ik ga ontmoeten, en wat ik allemaal nog ga beleven. Het lijkt erop dat ik twee jaar lang dezelfde klasgenoten ga hebben, omdat er elk najaar maar zo'n 6-8 studenten toegelaten worden. (Ja, dat getal maakte me wel even zenuwachtig tijdens het interview, maar ze vertelden niet hoeveel mensen zich aanmeldden, haha)

Op het moment doe ik vrijwilligerswerk bij Visual Language Visual Learning (VL2). Ik help ze een beetje als manusje van alles. Het is niet echt heel uitdagend, maar ik beschouw het als opdoen van oefening en ervaring. Plus, hierbij komen privileges: ik krijg uitnodigingen voor presentaties, en ik mag meekijken naar de ontwikkeling van bepaalde projecten - iets wat ik best stoer vind. Tegelijkertijd bouw ik ook een beetje netwerk op, handig voor eventuele referenties in de toekomst.

Ik blijf hier echter niet plakken, want voor juni heb ik al andere plannen. In Seattle is een Lighthouse for the Blind met een doofblinden programma, die bijvoorbeeld trainingen geeft aan doofblinden en elk jaar het (in de doofblindenwereld beroemde) Seabeck kamp organiseert waar doofblinden uit de hele wereld eropaf komen. En dit jaar mag ik helpen met de organisatie! Ik vind dit een geweldige kans omdat ik al jaren naar Seattle wil: mensen vertellen me dat daar een sterke doofblindengemeenschap is, en ik denk dat ik veel van de ervaringen en de mensen daar kan leren. 

Weer een hoop leuke dingen in vooruitzicht, en 1 van de leuksten is nog wel: nog maar een paar dagen voor mijn familie hier is voor mijn graduation day! Misschien dat ik het al eerder heb geschreven, maar het is tijd om mijn familie te tonen wat een kansen zij (en jullie ook natuurlijk!!!) me hebben geboden dankzij de stichting; en bij mijn vrienden laten zien over wie ik al die tijd heb lopen opscheppen.

Hopelijk gaan jullie ook een geweldige zomer tegenmoe

Tot de volgende keer!

Washington 1 deecember 2013

Hoi allemaal

En er zijn weer nog maar twee weken over van dit semester. Nog twee weken en dan ben ik geen student meer van Gallaudet University, the only University for the Deaf and Hard of Hearing in the world. Ja, dat is een heel maf gevoel, en ik kijk ertegenop om het leven hier te verlaten. Daarom stel ik het ook een beetje uit: ik heb een Optional Practicum Training (OPT) aangevraagd, een visum waarmee ik nog maximal 12 maanden kan blijven en stage/werkervaring op kan doen nadat mijn studentenvisum afloopt in december. Op deze manier ben ik nog een paar maanden bezig en lekker dichtbij mijn vrienden - in elk geval tot mijn graduation in mei.  

Dit semester was anders dan de afgelopen jaren, maar eigenlijk is elk semester wel anders. In dit semester had ik geen psychologievakken, dat ten eerste.
Het tweede is dat sinds afgelopen zomer alleen een andere huisgenoot en ik  zijn overgebleven als oude bewoners van ons huis: we hebben vier nieuwe huisgenoten moeten inwerken.
Ten derde: dit is mijn laatste semester in het zwemteam, en dat werd me heel erg duidelijk in mijn allerlaatste “home meet”, die we trouwens grandioos verloren tegen een andere universiteit (zo erg dat ze het niet als een echte wedstrijd wilden laten tellen maar al seen “fun meet”).

Bovendien heb ik veel lessen geleerd van/via D*, de studentenorganizatie voor doven met een extra handicap: ik heb er fijne nieuwe vrienden gevonden die doofblind zijn; mijn betrokkenheid in deze organizatie heeft me over gelijke rechten en advocacy laten inzien, ook omdat ik tweede vertegenwoordiger was voor D* in het Student Body Government (vergaderingen van verschillende studenten organizaties in GU met een studenten administratie of overheid); en ik heb kennisgemaakt met DeafBlind culture, echt interessant.

Wat de lessen betreft, ik heb genoten van al m’n vakken, zelfs van het honors capstone. Dat laatste is nu bij twee mensen die het nalezen voor feedback, en dan moet ik het aanstaande vrijdag officieel inleveren. Als alles goed gaat loop ik in mei in een blauw gewaad op het podium om mijn diploma met een honors aantekening van de Gallaudet president in ontvangst te nemen, en daarna een feestje bouwen met vrienden en familie.

En dan…

Natuurlijk blijft Stichting Lisa bestaan !!!!!

Er zijn zoveel dove, doofblinde of Usher mensen in Nederland die naar Gallaudet willen, en ik denk dat het een zeer leerzame en goede ervaring zal zijn voor hen allenaal.

Washington, 15 september 2013

Goeiendag!

Het semester is er weer met volle vaart begonnen, behalve op het vlak van huiswerk dan, daar moet ik nog even een trap voor vinden zodat ik er goed bovenop kan zitten. Maar ik heb dit semester slechts 4 vakken, het minste aantal dat ik ooit gehad heb. Plus een geweldig lessenschema: op woensdag en vrijdag ben ik vrij, en een van mijn vakken is eigenlijk dat ik individueel aan mijn honors project moet werken, lekker! De vakken voor mijn studie psychologie heb ik allemaal al afgerond, ik moest alleen nog extra punten hebben, een laatste General Studies Requirement (GSR) vak volgen en het honors project afmaken. De andere twee vakken heb ik omdat toch minstens 4 vakken moet hebben als internationaal studente. Dus ik heb gekozen voor een introductie tot tekenen en kinderliteratuur. Dit levert huiswerk op dat ik niet of veel minder op de computer hoef te doen (ook heerlijk) en leuke verhalen kan lezen. De GSR vak is ook ‘not too bad’, een fijne docente en we hebben interessante onderwerpen in de les: het topic is (deaf) Social Justice, waaronder bijvoorbeeld allerlei –ismen onder vallen (racisme,sexisme, etc), en bepaalde negative circulaire omstandigheden (school-gevangenis lijn, armoede en drugs, etc).

Ik kan wel zeggen dat ik er zin in heb dit semester, vanwege verschillende factoren. Het vakkenpakket, het feit dat we een gezellig en leuk zwemteam hebben en dat de coach beetje afwisseling in de training heeft gebracht, omdat mijn allereerste kamergenote voor een semester weer bij ons is, en gewoon omdat er een goed sfeertje in mijn hoofd zit. En oh ja, dit is mijn laatste semester als Gallaudet studente. Ben er nog niet helemaal uit of ik met dat laatste feit zo blij ben… J 

Van de zomer heb ik ook niet stilgezeten, ik ben voor een maand naar Rome gegaan voor een internship (stage) bij een nonprofit centrum met services voor dove en doofblinde kinderen: Centro Assistenza per Bambini Sordi e Sordiechi (CABSS Onlus). Dit was een geweldige ervaring waarvan ik veel geleerd heb. Ik kon zien hoe de medewerkers met kinderen werkten in het ‘lab’ om hun zintuigen  te prikkelen en stimuleren, zodat ze die kunnen ontwikkelen tot goed gebruik in school en het leven. En ik vond het prachtig dat ze uit kleine dingetjes en signalen informatie konden halen dat belangrijk is om te weten hoe de kinderen zich voelen, te meten wat ze kunnen zien of horen (indien niet volledig blind of doof), en om uit te vinden wat het beste werkt voor hun ontwikkeling. Verder heb ik ook veel gelezen, gesprekken gehad met een praatgrage en gepassioneerde medewerkster en een activiteitenplan opgesteld: deze hebben me inzichten gegeven dat het niet zo simpel is als ik eerst gedacht had, er komt veel meer bij kijken. Om te communiceren bijvoorbeeld, moet het kind je eerst vertrouwen, en dan moet hij/zij er aan toe zijn/kunnen luisteren met hun handen, ogen of oren. Achteraf lijkt het allemaal zo logisch…

Na de internship heb ik een paar dagen vakantie gevierd in Sofia, waar de Deaflympics werden gehouden. Leuk om dove topsporters uit verschillende landen tegen elkaar te zien strijden, en een tof gevoel dat ik er een paar kende! Het was heel fijn om na een maand in mijn eentje in een mooie maar onbekende stad weer gezellig te hebben met vrienden en nieuwe kennissen.

En nu ga ik even naar de bieb om een prentenboek te halen waarvan ik het gevoel heb dat het mijn identiteit weerspiegelt – voor kinderliteratuur uiteraaard!

Geniet van deze week!

Lisa

Washington, 26 mei 2013

Goedemiddag.

Twee weken geleden leverde ik mijn laatste papers in en maakte ik mijn laatste toets af. Het is vakantie! De eindresultaten zijn niet slecht, heb twee A’s voor multicultural psychology en primate psychology, een B+ voor een van de General Study Requirement vakken, en een B voor de klas over verschillende methoden in therapie. Primate psychology was veruit mijn favoriete vak terwijl ik het vooral had gekozen om eens iets anders te doen, en ik had toch keuzevakken nodig. Mijn blik in de psychologie is verruimd en ik ben erachter gekomen dat dieren ook interessante psychologie gevallen zijn. J

Vorige week was het graduation day. Mijn huisgenote en een paar andere vrienden en kennissen  studeerden af. Het is altijd leuk om die blije gezichten te zien en hun trotse familieleden te ontmoeten, maar nu had ik ook mijn eigen afstuderen in mijn achterhoofd: daar zit ik volgend jaar! Ik kijk ernaar uit om mijn vrienden en familie aan elkaar te showen, maar aan de andere kant zal ik Gallaudet missen, en ben ik klaar voor de “echte” wereld? Om mezelf een beetje voor te bereiden wil ik nog ten minste 1 internship doen zodat ik wat meer ervaring heb en misschien ook beter weet waar ik me op wil richten in de toekomst. Helaas lijkt het er niet op dat het deze zomer nog gaat lukken – dat was de reden dat ik hier nog even bleef.

De andere reden dat ik hier nog zit is dat ik 1 van de 150 studenten in Amerika die zijn toegelaten bij een organisatie, Young People For (YP4). Deze organisatie geeft workshops aan jongeren die iets willen verbeteren en veranderen op hun campus (en later in de wereld), zoals voor mij dat er betere aanpassingen zijn voor doven met blindheid of slechtziendheid in Gallaudet (meer licht ’s avonds, onder andere). Iedereen zal een “Blueprint”, een project uitvoeren in het voorjaar om die doelen uit te voeren. Het programma duurt een jaar en voorziet de studenten van eten en onderdak tijdens de workshops. De eerste workshop is in New York City in juni. Voor mij is het een mooie kans want ik zal nieuwe andere dingen leren, zal mensen van verschillende achtergronden ontmoeten en hun perspectief op de wereld/leven ‘horen’ (via een tolk), en ik kan oefenen om iets voor anderen te betekenen als een soort vertegenwoordiger.

In de tussentijd valt genoeg te doen. Vorige week was het drukte om de graduation, de grote schoonmaak, en vrienden die kwamen en gingen. Deze week is het rustiger, ik kon wat dingetjes voor mezelf doen en wat schoonmaken en orde brengen in de slaapkamer, mijn bureau en spullen. Bovendien is het project bij Visual Language Visual Learning (VL2) is nog niet af, dus daar kom ik nog steeds. En het zwembad is open! Lekker, vooral met dit warme weer.

Hopelijk komt de zon ook jullie kant op, en succes met de laatste loodjes voor de Europese studenten!

Lisa

Washington, 17 maart 2013

Hallo mensen

Ik durf niet meer te kijken wanneer mijn laatste blog ook weer was… 1 ding is zeker: het was heel erg lang geleden.

 Hoi, hier ben ik weer, het gaat hartstikke goed want heb het spring break in vooruitzicht (begon gisteren). Mijn midterm cijfers zijn ook weer bekend, 3x A en 1x C, en een P(assed) voor mijn internship. Die C ga ik omhoog werken. Ik vind al mijn lessen leuk, gelukkig. En mijn internship gaat ook goed; ik zit intern bij Visual Language Visual Learning (VL2), een onderzoekscentrum hier op Gallaudet dat onderzoek doet naar doof-gerelateerde onderwerpen. Mijn studie richt zich op doven die zonder gebarentaal zijn opgegroeid. De deelnemers zijn studenten in Gallaudet, dus ze kennen nu wel gebarentaal. Ik heb hun verhalen van ASL naar Engels vertaald, en werk met hun thema’s van hoe het leven eruitziet van een “orale” dove (van geboorte tot sterven). Het is best indrukwekkend, want sommigen hebben slechte ervaringen door hun doofheid (zoals pesten, onbegrip, en eenzaamheid), en hun thema’s komen vaak niet overeen met deze gevonden in een andere studie onder horenden en bij doven van dove ouders. Ben heel benieuwd hoe het verder gaat lopen, want het begint nu pas eigenlijk, en is nog lang niet klaar.

Behalve de ervaringen in mijn internship heb ik nog andere uitdagingen en geweldigheden meegemaakt. Na het zwemseizoen besloot ik het atletiekteam eens uit te proberen. Het was heel anders dan zwemmen, en mijn benen, voeten en longen moesten er erg aan wennen. Maar nu is mijn lijf van de shock hersteld en vind ik het gewoon leuk, het geeft me elke dag nieuwe uitdagingen en de training is veel gevarieerder dan bij het zwemmen, in en rondom de atletiekbaan.

Het zwemseizoen had een geweldige afsluiter voor mij; het was mijn verjaardag en we waren we bezig met de zwemkampioenschappen. Mijn zwemgenoten wisten het voor elkaar te krijgen om het hele zwembad (met 4 andere teams) in gebarentaal “happy birthday” voor mij te laten zingen (zie artikel/video op nieuwtjespagina). Ja, toen was ik wel even sprakeloos. En ’s avonds bij het eten met het team hebben ze me verrast met een grote taart en een leuke kaart. En ze plaagden me ermee dat ze het nieuws gingen bellen, omdat ik niet nog meer aandacht wilde.

Het nieuws bellen was niet nodig. Ik had in het afgelopen najaar het nieuws gekregen dat ik een  “Inspirational award” gekregen had, en die is een paar weken terug uitgereikt door de Gallaudet president. Het award wordt uitgereikt aan mensen die ondanks omstandigheden in hun levens niet opgeven. Er werden foto’s gemaakt en quotes neergeschreven, en toen stond ik opeens overal: op verschillende plekken op Facebook, in het sportnieuws, in het dagelijkse nieuwtjesemail, en in het nieuws van het honors program – je kan dit lezen op het nieuwtjespagina van deze website. Heel leuk allemaal, maar ben toch wel een beetje blij dat het nu wegebt.

Nu is het spring break, een weekje vrij van school. Lekker een paar daagjes werken, een paar daagjes met de auto weg met mijn huisgenoten, een beetje dingetjes uitzoeken voor van alles.

Ik wens iedereen een geweldig weekend!

Washington, 18 december 2012

Goedenavond!

Het is mijn laatste avond op Gallaudet campus van dit jaar. Volgens mij is dit semester aardig goed gelukt. Het was soms wel even wat gestruikel over huiswerk, zwemtraining, werkdiensten, slaap, en andere dingen, maar ik ben er heelhuids uitekomen. Wat cijfers betreft zelfs met betere resultaten dan verwacht. Ik heb maar 1 B+ en 6 A/A-‘s. Omdat ik in de eerste 8 weken maar liefs 7 vakken had (hier is 4 a 5 vakken gewoon), heb ik goed mijn tijd moeten gebruiken. Zo goed zelfs, dat ik soms mijn docenten erop attenteerde dat het huiswerk-inlever-dingetje nog niet op internet stond: ik had het namelijk al af… Zelfs mijn honors program capstone proposal heb ik (hoewel op een haartje na) op tijd en goed ingeleverd. Als het project voorstel geaccepteerd wordt kan ik de volgende twee semesters ermee aan de slag. Verder kreeg ik vandaag het goede nieuws dat ik een “internship” (stage) heb kunnen ritselen voor het volgende semester. Maar dit is alleen nog maar een “ja” en via een tussenpersoon, dus het kan ook anders lopen. Ik hoop dan het volgende semester bij Visual Language & Visual Learning (VL2) werkervaring op te doen. Ik kijk ernaar uit, vind het namelijk weleens tijd worden voor wat psychologie gerelateerde (werk) ervaringen. Bovendien moet ik ten minste één internship doen voor ik mijn diploma mag ophalen, en deze is op Gallaudet campus: perfect.

Enniewee, nu is het vakantie. Het volgende semester begint pas in januari, dus tot die tijd…

Fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond nieuwjaar!!!

 LISA

Washington, 3 november 2012

Hallo allemaal,

Eergisteren hoorde ik in de klas: het is alweer 1 november vandaag; nog ongeveer een maand en dan heb je je laatste lessen van dit semester gehad. Zo… dat ging snel! Twee weken geleden heb ik twee vakken afgerond, die hadden een tijdspan van 8 weken. En ik moet zeggen dat het eerste helft van dit semester aardig goed is gegaan, alleen maar A’s en B’s.  Al is het wel zo dat ik voor mijn Honors Capstone achterliep; maar de opdrachten heb ik sinds gisteren weer voor elkaar (af). Ben benieuwd hoe het verder gaat lopen, of het project voorstel geaccepteerd wordt en wat de resultaten zullen zijn.

Ook in het water gaat het lekker; ik kijk steeds naar de trainingen uit, heb al drie wedstrijden gehad, en zwem ietsje sneller dan vorig jaar. De nieuwe coach heeft een andere manier om ons te trainen, en ik geloof dat het werkt. Vandaag hebben wij,  het vrouwen zwemteam, gewonnen!

Verder werk ik nog steeds: heb best een fijn baantje want meestal is het rustig en kan ik mijn huiswerk en andere dingetjes doen. En op deze manier kom ik ook af en toe nieuwe mensen en vrienden tegen die dan even een praatje komen maken. Gezellig.

Dit was weer even een korte update. Toedels!

Lisa

Washington, 9 septrember 2012

Goeiendag allemaal!

Hier ben ik weer met een update vanuit Washington, DC. Ben net klaar met de dingetjes voor vandaag, en dit is het laatste voor ik lekker ga slapen. De afgelopen weken waren weer druk, iets waaraan ik even moest wennen na een rustige periode in Nederland. Die drukte blijft nog wel even, sinds ik nu ook een baantje heb naast het zwemmen en de gewone lessen. Bovendien heb ik nu twee extra vakken om te doen, ze duren maar een half semester (8 weken), dus moet ik maar eventjes doorbijten en extra opletten dat ik geen opdrachten vergeet. Voor zover het er nu uitziet gaat dat prima, en mijn zelfgemaakte ‘deadline-agenda’ in Microsoft Word werkt goed om het overzicht te behouden.

Ik ben best blij met de lessen die ik voor dit semester heb. Ik heb vijf psychologie vakken: psychologie van ontwikkeling in adolescentie, gezondheidspsychologie, een internship seminar (bereidt je voor op een stage), psychologie van bijzondere kinderen, en sociale psychologie; ik heb één “Gallaudet Study Requirement”(GSR) vak: om je basisvaardigheden te ontwikkelen op diverse gebieden; en eentje is een Honors Capstone: ik zit in het Honors program, en als je met Honors wil slagen moet je een “Capstone” project doen dat 3 semesters duurt – ben nu in de voorbereidingsfase daarvan. Tot nu toe vind ik de psychologie lessen heel interessant, maar het materiaal van mijn GSR vak past niet zo bij me: de twee docenten komen dan ook van de chemie of filosofie afdeling… Maar goed, iets anders kan nooit kwaad. Wat het Honors Capstone betreft, die is nog niet echt op gang gekomen, ik moet namelijk het oordeel over mijn eerste opdracht nog even afwachten.

Dit was het wel even voor vandaag. Een fijne week toegewenst, hopelijk blijft het mooie weer in Nederland ook hangen!

Lisa

Gisteravond hebben we een vol huis gehad met vrienden en familieleden die hier kwamen vieren dat onze huisgenote en een paar anderen vandaag afstudeerden. Het was een mooie ceremonie en een gezellig feest. Ja, het semester is officieel over en ik begin straks met pakken voor mijn reis naar India en Nederland. Maar nu nog even een kleine samenvatting en terugblik van het afgelopen jaar/semester.

Mijn Fall semester (najaar 2011) heb ik netjes afgesloten met A’s voor al mijn vakken, ben ik zo’n beetje ingewerkt in het huis waarin ik nu woon, is mijn moeder langs geweest voor het thanksgiving break, ben ik bij het zwemteam gegaan, ben ik weer lid geworden van de ELISO, en ik heb mijn eerste aardbeving meegemaakt – gelukkig zonder enige schade.

Ook de resultaten van het afgelopen semester waren goed: voor mijn vakken heb ik 4x een A gehaald en 1x een B. Verder is het mannelijke gedeelte van het zwemteam  voor he tweede achtereenopvolgende jaar als eerste geëindigd – wij vrouwen werden derde, ben ik aangenomen voor een baantje voor het komende jaar, en ik ben in de prijzen gevallen tijdens een regen van awards die aan het einde van elk schooljaar plaatsvindt. Dit betekende onder andere dat ik een certificaat van erkenning – voor mijn bijdrage in de activiteiten – kreeg van de ELISO, dat ik weer op de Dean’s list stond, dat ik bij de Honors Society of Psychology ben gegaan, en dat ik een Iron Woman award heb gekregen van mijn zwemcoach. Vooral  met het laatste ben ik erg blij mee.

Al met al, het was weer een geweldig jaar, en nu op naar een geweldige zomer!

Washington, 18 april 2012

Goeiemiddag

Zo, lekker veel afspraken de laatste tijd, alsof deze de plaats van het zwemmen hebben ingenomen. In de afgelopen weken had ik interviews voor baantjes, was ik mede organisator voor ELISO’s bake sale, kwam een vriendin op bezoek met wie ik graag bijpraatte, had ik afspraken voor mijn zomerplannen, gisteren een reünie voor de Costa Rica gangers (dit jaar is de 4^e keer dat Gallaudet een Costa Rica trip organiseerde voor Gallaudet studenten), en vanmiddag heb ik de introductie ceremonie voor de “honors society” van psychologie: Psi Chi. Ben benieuwd wat dit nieuwe lidschap gaat betekenen, want het is ook nog eens levenslang geldig. En vanavond heb ik een “meet ’n greet” voor een baantje voor het volgende schooljaar. Maar ik heb het ook voor elkaar gekregen om af en toe nog eens te zwemmen, en ook deze vrijdag ga ik naar het zwembad. Een paar huisgenoten beloofden – bezorgd wijzend op hun ‘vetrollen’ – met me mee te gaan. Gezellig!

Ondanks dat volgende week de laatste gewone lessen alweer zijn, voel ik nauwelijks stress, en ik ben dan ook nog niet echt klaar voor de summer break… Ik kan nog wel even door! Ik weet niet zeker waar dit aan ligt, misschien heb ik weinig huiswerk en komt het doordat twee vakken nauwelijks nog gelden sinds de ene lerares met zwangerschapverlof is en de ander steeds de les laat uitvallen, óf ik ben goed met stress en tijd management? Ik denk het eerste…

Maar ik kijk wel naar de zomer uit hoor, met mijn plannen om een stage/vrijwilligerswerk te doen op een dovenschool in India, de cultuur meemaken, een beetje rondreizen** met m’n Indiase vrienden van Gallaudet, en last but absolutely not least: naar Nederland! Ik zit in gedachten al mijn familie te knuffelen en ze meetrekken naar een poffertjeskraam. Maar nu nog even serieus: moet nog een powerpoint lezen voor mijn les begint.

Tot over een paar weken, dan laat ik jullie de eindresultaten van dit semester weten!

Lisa

**

Washington, 25 februari 2012

Alaaf!

Hopelijk hebben jullie een fijne carnaval gehad?

Volgende week zijn we alweer op de helft van dit semester. De tijd is zo snel voorbij gegaan sinds de winter break, en ik had helemaal niet in de gaten dat over twee weken de voorjaarsvakantie alweer begint.

Op het moment heb ik nog niet echt veel nieuws wat cijfers en schoolprestaties betreft. tot nu toe heb ik nog maar een paar cijfers teruggekregen van bepaalde vakken. Één van deze vakken is best speciaal, het is gedoceerd door een van mijn lievelingsprofessoren en behandelt ‘human sexuality’. De professor van deze les is zelf een stralend voorbeeld van een van de onderwerpen die ermee te maken hebben: ze is op het moment 8 maanden zwanger! Andere vakken sprankelen iets minder in mijn aandacht, maar zijn gelukkig meestal interessant genoeg om me erbij te houden. Deze zijn onder andere Onderzoeksmethoden in Psychologie, Introductie in de Amerikaanse overheid (keuzevak), Ouders en dove kinderen, en Internationale onderwerpen in Maatschappelijk Werk.

Behalve school zijn er ook andere dingen die me bezighouden, zo waren we afgelopen weekend weg voor de zwemkampioenschappen van Gallaudet tegen een paar andere scholen. Het was een heel interessante ervaring om het mee te maken. Het was leuk om te zien hoe de teamleden elkaar beter leerden kenden en elkaar aanmoedigden in wedstrijden. Ze hebben ook ‘Happy birthday’ voor me gezongen (in gebarentaal), omdat ik jarig was op de eerste dag. Leuk hoor! De heren hebben hier de eerste prijs gewonnen voor de tweede achtereenvolgende jaar (wij dames werden derde). Ik kijk al uit naar het volgend zwemseizoen. Best vreemd hoor, nu het zwemmen afgelopen is, en ik weet dan ook niet zo goed meer wat ik tussen 4 en 6 moet doen (die tijd had ik gewoonlijk training). JMaar mijn ene huisgenote is blij, want ze vond dat mijn creativiteit voor het avondeten achteruitging, en daar heb ik nu weer inspiratie en energie voor… Nu niet denken dat ik helemaal klaar ben hoor, morgen ga ik met een teammaatje een paar baantjes trekken in het zwembad. J

Dit was het wel weer even voor vandaag. Tot de volgende keer!

Lisa

Washington, 5 december 2011

Goedemiddag!

Ik zit nu even met een uurtje tussen twee lessen in, en dacht om deze maar eens nuttig te maken met een blogje. Het is vandaag de laatste maandag waarop ik nog les heb voor dit semester: volgende week zijn de laatste toetsen en opdrachten (geen lessen meer), en dan hebben we Winter Break! Gelukkig is mijn laatste test/opdracht al op maandag, dus heb lekker vroeg vrij. Maar dit betekent nog wel dat ik er nu nog even tegenaan moet met nog 3 toetsen te gaan, één presentatie, en 3 schrijfsels. Komt voor mekaar.

Niet alleen mijn brein is bezig geweest, ook mijn armen, benen en de rest werd aan het werk gezet in het zwembad van Gallaudet. Ook de coach zet me voor uitdagingen! Zo kon ik afgelopen vrijdagnacht slecht slapen omdat ik me steeds voor geest haalde hoe ik 200 meter vlinderslag in hemelsnaam moest doen, ik had dat nog nooit gedaan of geoefend en was bang dat het einde wel erg ver zou zijn. Maar achteraf bleek het wel mee te vallen (ik mocht het lekker rustig aan doen). Die coach, hij had dus toch wel gelijk! Dit zorgde toch voor een beetje meer euforie dan een goed cijfer (en zenuwen vantevoren...)!

 iedereen blij

Behalve presteren heb ik ook andere leuke dingen gedaan. Zo kwam mijn moeder een weekje langs tijdens thanksgiving break en hebben we samen een paar plekken verkend, zoals New York, Alexandria, een museum, en de Wheaton mall op black Friday (de dag na thanksgiving waarop alle winkels – soms grote – kortingen geven). En ze heeft een vooraadje Sinterklaasspul meegenomen, waar ik heel blij mee was. Mijn huisgenoten waren trouwens ook blij, want ze had chocoladeletters voor hun allemaal meegenomen!

Oh, het is trouwens 5 december vandaag! Veel plezier met jullie pakjesavond! Ik zal het vanavond ook wel leuk hebben, want dan ben ik een reisje naar Californie aan het bespreken met een paar vrienden. Gelukje dat de dovenwereld zo klein is, zo heb ik in elk geval een logeeradresje geritseld tijdens mijn verblijf daar. Hihi. Gezelliger ook!

Aangezien we nu nog met de laatste dingetjes bezig zijn heb ik nog even geen resultaten te melden. Dat komt dan wel weer in mijn volgende blog.

Alvast fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar toegewenst! Hopelijk hebben jullie ook toffe plannen/plannetjes voor de komende tijd. Oh, en ik zie net dat het sneeuwt in Nederland? STAY WARM! 

Washington, 25 oktober 2011

Goedendag!

Toen ik met mijn huisgenote aan het praten was over haar essay realiseerde ik me opeens dat ik jullie een blog schuldig ben. De tijd is zo snel gegaan, mijn vorige blog is alweer bijna bejaard!

Ik zit nu over de helft van mijn semester, en er zijn nog acht weken te gaan. Twee weken geleden was het ‘midterm’ week – een soort toetsweek – waarna de resultaten van de eerste helft van het semester bekend worden gemaakt. Voor zover heb ik goede resultaten behaald: van de vijf vakken zijn er vier bekend, en voor die vakken heb ik een ‘A’ staan. Gek genoeg voelde de midterm week niet zo spannend of zwaar aan. Als ik nu vergelijk met afgelopen semester/jaar hier, dan heb ik het nu zelfs rustig: ik heb wat meer slaap en vrije tijd. Maar toch mis ik soms het lekker drukke leven en de papers van toen; ik heb nu andere vakken waar helaas minder type-werk wordt gevraagd, en ik ben geen vicepresident meer van de ELISO.  Daartegenover staat wel dat ik bij het zwemteam van Gallaudet ben gegaan, wat ook nog eens een erg leuke (en gezonde) ervaring is! Misschien is het zwemmen wel de oorzaak van mijn verminderde gevoel van stress… JJammer genoeg heb ik de eerste wedstrijd van mijn team gemist omdat ik al een tijdje aan het hoesten was en erger wilde voorkomen. Hopelijk kan ik gauw weer zwemmen en een bijdrage leveren aan de volgende ‘game’!

Verder vind ik mijn vakken wel leuk, en weer is het zo dat ik mijn psychologievakken leuker vind dan de andere. Psychologie en Dove Mensen vond ik nog het interessantst, maar helaas werd dit maar een half semester gegeven en is het nu afgelopen. Ik moet nog één schrijfsel doen, en dit vind ik best een leuke opdracht (Ojee, ik steven op een nerd-status af..). Verder is het in Social Work vooral presentaties geven en kijken naar anderen die presenteren, over allerlei onderwerpen die met maatschappelijk werk en de maatschappij te maken hebben. Ik vind het wel leuk om te presenteren en om de klas mee te trekken in een discussie – is blijkbaar blijven plakken van mijn vicepresidentschap vorig jaar. En ik vreesde voor Introductie tot Sociologie, maar hoewel het inderdaad niet erg uitdagend is, is het gelukkig niet zo saai als verwacht: in een van de lessen was er een activiteit waarin we de klassen in de samenleving nabootsten, en mijn groepje die de laagste klasse speelde kwam in opstand tegen de lerares (die ook een rol speelde). Wel leuk hoor, om even de rollen omdraaien! Maar behalve gespeelde ‘opstanden’ heb ik ook lessen (Psychologie en Statistiek/Cognitie) waarin ik gewoon zit, naar de leraar luister, en af en toe iets zeg in de discussie. Klinkt wat minder spannend, maar toch: psychologie is mijn ding, en het is dan ook niet moeilijk om erbij te blijven.

Dit was het wel een beetje voor nu. Hopelijk duurt het niet zo lang tot de volgende update. ‘Stay warm’ en schrik niet te hard van die lachende pompoenen tijdens Halloween!  

Lisa      

Washington 29 augustus 2011

Hallo lieve mensjes.

Intussen ben ik weer, uitgerust en wel na een flinke vakantie, terug in de Verenigde Staten. Ik kon gelijk aan de slag met grasmaaien, helpen koken, de garage uitruimen en boodschappen doen: ik woon nu met een paar vrienden in een huis, in plaats van op een kamertje op de campus. Het huis staat op slechts enkele meters afstand van de Gallaudet campus vandaan. Ik vind het erg gezellig hier, en het is net of ik elke dag in een restaurant eet want de anderen zijn ook internationale studenten (o.a. uit Korea, Japan, Indonesie en Fiji). Alleen was het vandaag mijn beurt om te koken, en ik kwam tot de conclusie dat ik nog wat moest oefenen… Dus heb maar soja saus, peper en zout op tafel gezet naast mijn flauwe spinaziestamppot.

Terwijl de klusjes en het heerlijke eten me meer bezighielden dan de natuurlijke omstandigheden, hield ik mijn familie op de hoogte (stelde ze gerust) over de situatie hier na de aardbeving en de storm Irene. Terwijl ik al door een onweersbui moest om in Washington DC te landen, de eerste dag plasjes zweette omdat ik de hitte nog moest wennen, kwam er ook nog een aardbeving bij en in dit weekend een ´hurricane´. En nee, die laatste twee voorvallen zijn hier helemaal niet gewoon. De aardbeving kwam geheel onverwacht, ik stapte net van een stoel toen ik decoratie wilde aanbrengen op mijn kant van de studeerkamer, toen het leek alsof de kamer op een stokje stond dat heen en weer wiebelde. Het bleek een aardbeving te zijn met een magnitude van 5.9/6.0. De expert in dit huis (de Japanse huisgenoot) dacht aanvankelijk echter aan een 3.0! Het was fijn dat de universiteit gelijk in actie kwam met alert e-mailtjes – de meesten hier ontvangen dit op hun mobieltjes – en ons op de hoogte hield. Deze alert emails werden ook verzonden ter afwachting van Irene, die ik achteraf wel vond meevallen: het regende alleen veel. Het schijnt echter dat het hier vooral ´s nachts heeft toegeslagen. Van tevoren kreeg ik echter een mailtje dat ik niet ´te luchtig´ moest denken over de storm, en die leuke woordkeuze wilde ik jullie hier niet onthouden…

Nu alles weer gewoon is kan ik me klaarmaken voor mijn eerste lessen die morgen beginnen. Ik begin gelijk met twee psychologie klassen (Statistiek in Psychologie en Cognitie), dus ik heb er best zin in! Verder heb ik nog ‘Psychologie en dove mensen’, Social Work en Introductie tot Sociologie. En in plaats van het vicepresidentschap voor ELISO ben ik van plan om bij het zwemteam te gaan. Natuurlijk blijf ik me heel graag inzetten voor het ELISO, maar nu als lid. Er staat me weer een tof semester te wachten, en hopelijk hebben jullie ook een heel fijn najaar.

Groetjes en tot de volgende keer!

Lisa

Washington, 8 april 2011

Goeiedag Lieve Mensen!
 
De vorige keer schreef ik een blog met uitzicht op sneeuw, nu schrijf ik er eentje met natte voeten van de regen. Maar volgens mij wordt het morgen mooi (lente)weer. Met de lente kwamen ook mijn 'midterm grades' binnen, mijn cijfers in het midden van het semester. Ze zien er goed uit: 2x een A en 2x een B**(zie onder voor uitleg). De A's zijn voor Pschychologie van Kinderen en introductie tot business, de B's zijn voor mijn honorsklas Engels/Filosofie en Abnormale Psychologie. En gelukkig werd mijn hoop van mijn vorige blog werkelijkheid: alleen de Da Vinci Code moest op die noodtempo van 300 pagina's per week gelezen worden: het andere leesmateriaal ging er wat rustiger doorheen.
 
Ik had niet door dat het alweer zo lang geleden was dat ik een blog geschreven had!  De tijd gaat ook zo snel! 

Vorige week kwam ik bijvoorbeeld terug van een weekendje in Portland, Maine: ik was daar met drie andere Gallaudet-studenten en onze begeleider als Gallaudet-vertegenwoordiger op een Honors Conferentie. Dit Honors Conferentie wordt elk jaar georganiseerd door steeds een andere universiteit en steeds op een andere locatie. Elk jaar neemt een stad of universiteit de verantwoordelijkheid op zich om alles te organiseren. Honors studenten van verschillende universiteiten en colleges komen dan hier, ontmoeten elkaar, luisteren naar presentaties of discussies van andere studenten, en leren anderen iets over hun onderwerp. Ik vond het er erg interessant om naar bepaalde presentaties te gaan, om een drumles te volgen, en de stad te leren kennen. (je kon zelf kiezen  welk onderwerp je aantrok, en dan naar die ruimte gaan), En ik had een 'ronde-tafel-discussie' over 'audism', en het onderwerp was gelijk zichtbaar: tijdens de eerste ronde kwam er niemand aan mijn tafel zitten! (ondanks de gebarentolken die aanwezig waren. de ronden erna gelukkig wel)  Audisme betekent dat iemand buiten de groep valt of niet voor vol worden aangezien vanwege zijn (gebrek aan) gehoor, of omdat hij/zij de taal niet kent. Veel doven en slechthorenden ervaren dit omdat ze de gesproken gesprekken niet of moeilijk verstaan, en daardoor informatie missen en zich buitengesloten/geisoleerd voelen. Maar ik hield het positief: de situatie van de dove is verbeterd sinds we neit meer als 'doofstom' en dom gezien worden, niet meer gedwongen worden om gebaren achterwege te laten en te praten, en omdat er wetten zijn die ons gelijke kansen geven. 
 
Maar goed, ook in Gallaudet wordt er aan gedacht om goede studenten aandacht te geven: er was een dineetje voor degenen die op de 'Dean's List'*  staan. Je komt daar alleen op als je goede cijfers haalt. Als het goed is kun je foto's bekijken van het certificaat dat ik heb gekregen... Het dineetje was gezellig en lekker!  Ja hoor, zoiets motiveert wel om door te gaan en volgend jaar weer een lekker chocoladetoetje te eten en te gebaren met andere 'nerds'. :

*Een Dean's List is een categorie van studenten op een universiteit , die zeer goede prestaties leveren tijdens hun verblijf in een academisch jaar.

Één ding maakt me wel een beetje triest: het einde van dit semester komt er alweer aan! En de volgende ledenvergadering is alweer de laatste! Maar we gaan er een leuke tijd van maken: er zijn verscheidene verjaardagen, er is nog zat te doen en te zien, en voor de ELISO(studentenvereiging) komt een awards day, een laatste ELISO-activiteit, en de nieuwe ELISO-president voor volgend schooljaar wordt gekozen. Grappig feitje ik ben één van de kanditaten voor President!
 
Nu ga ik me even omkleden voor een verjaardagsfeestje.

Heb een fijn weekend, iedereen!
Lisa
 

**Grades
In de VS wordt niet gewerkt met een beoordelingsschaal van 1 tot 10, maar met de letters A, B, C, D en F. Het volgende overzicht geeft aan wat er in het algemeen bedoeld wordt met deze letters (grades). De percentages kunnen per instelling wat verschillen. 
Grade --- Term --- % Goede antwoorden
A --- Excellent --- 91% of meer
B --- Good --- 82% tot 90%
C --- Fair/Average --- 75% tot 81%
D --- Poor --- 69% tot 74%
F --- Failing --- 68% of minder

Washington 27 januari 2011

 Goedemiddag!
 
Intussen ben ik alweer terug op de (besneeuwde!) campus, na een vakantie van een paar weken in Nederland. Lekker mijn ''batterijtje opgeladen'', dus ik kan er weer tegenaan. Moet ook wel, want voor een van mijn vakken (engels/filosofie) moest ik deze week 300 pagina's lezen in de opvolger van 'De Da Vinci Code': 'The Lost Symbol'. Gelukkig is het wel een boeiend boek, maar ik hoop dat de komende boeken op een rustiger tempo gelezen kunnen worden...

Mijn andere vakken zijn onder andere, introductie tot business, abnormale psychologie, en de psychologie van kinderen. En ik heb ook drie carrierre-ontwikkeling workshops, en iets van 7 workshops over Costa Rica. Dat laatste is omdat ik in de voorjaarsvakantie met andere eerstejaars naar Costa Rica ga! Het is een geweldige kans om iets van de wereld te zien voor een voordelige prijs. Bovendien zullen we ook wat leren van de cultuur en natuur daar, van rondleidingen en de workshops. Tof!
 
Verder hebben we de eerste ledenvergadering gehad met ELISO, en een tweede vergadering met het bestuur. Ja hoor, we zitten er weer helemaal in! Er moet weer veel geregeld en onderzocht worden voor de events van dit semester, onder andere een kamp, de 'international awareness week' met een loterij, bake sale, een display van cultuur, zoals je naam in het Arabisch, Japans of Sri Lankaans, 'ik hou van jou' in Spaanse of Chinese gebarentaal, kleding uit India, Mongolie, een dans uit Afrika, Brazilie... Dit zijn grote dingen, maar we zullen ook kleinere activiteiten of uitjes ondernemen.
 
Ik heb nog zo'n 20 minuten om me klaar te maken voor mijn Engels/filosofie klas. Die is zo stevig dat zelfs de sneeuw het niet blokkeert (zoals de sneeuw vanmorgen en gisterochtend ervoor zorgde dat ik wat langer kon slapen.)
 

Tot de volgende blog!

Lisa

Washington, 9 december 2010

Goeiendag!
 
Er is nog slechts één week over van dit semester. Ik ben nu bezig met het afronden van projecten, het doen van presentaties en leren voor toetsen.

Hoewel de meesten hier aan het stressen zijn en het druk hebben, vind ik het juist wat kalmer worden. Nu liggen er geen nieuwe opdrachten meer te wachten nadat ik dit of dat heb ingeleverd en mijn rol als vicepresident voor de ELISO

eist niet zoveel aandacht meer, nog maar één event voor de vakantie begint. En ik kan het merken: opeens loop ik met nagellak rond en prikken mijn ogen van het chloorwater van het zwembad hier: jaja, heb wat tijd gekregen om wat aan te klooien!
 
Volgende week om deze tijd ben ik net klaar met mijn laatste toets, en dan heb ik nog ongeveer een week om hier rond te hangen met een paar vrienden voor ik terugvlieg naar Nederland. Heb er best zin in, lekker even energie opsparen voor het volgende semester, familie en vrienden ontmoeten, van het feit genieten dat ik in Nederland ben: eindelijk weer Nederlands eten (gekookt en klaargezet voor mijn neus), taal, uitzicht en andere echt Nederlandse dingen. Maar intussen zal ik Gallaudet natuurlijk wel missen en uren op internet doorbrengen om contact te hebben met vrienden verspreid over verschillende landen en tijdzones op de wereld. 

Ik wens iedereen alvast fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!

Lisa
 

Washingto  n, 28 oktober 2010

Goeiedag allemaal!

Wat gaat de tijd toch snel!

Gisteren zat ik jullie nog te vertellen welke klassen ik had, en nu heb ik mijn 'midterm' (midden semester) resultaten al!                    Ik was best verbaasd toen ik mijn punten zag: had ze niet zo mooi verwacht. Ik heb 3x een A en 1x B+! Zo hee...

Verder heb ik het ook druk gehad met ELISO (Studentenorganisatie), veel regelen en doen. Oktober was een 'crazy' maand, naast de reguliere bijeenkomsten veel gedaan: twee keer een uit-activiiteit met zn allen. een bake sale (eten maken en verkopen), een spirit week - een week durende wedstrijd tussen klas van 2011, 2012, 2013, 2014 en ELISO (door Gallaudet georganiseerd, en wij doen mee!). Deze dingen zorgen voor stress en vragen wat tijd, maar uiteindelijk is het nog steeds leuk, leerzaam en gezellig.

De klassen zijn nog steeds interessant, al heb ik soms moeite om mijn ogen open te houden - dat is een probleempje van mij bij lange presentaties... Mijn Engelse docente laat ons echt interessante boeken lezen (zoals Persepolis, een 'stripboek' over een Iraans meisje); voor First Year Experience hebben we interessante onderwerpen om te discussieren (emotional intellgence, studeerstrategies, sexual harrasment, etc); Biologie is soms beetje zelfde als op middelbare school, maar nu leer ik de woorden in het engels, wel handig; in ASL en deaf studies discussieren we over allerlei doof-gerelateerde onderwerpen, interessante en minder boeiende; en dan heb ik nog wiskunde, en dat gaat me ook prima af.

Maar goed, ik ga weer aan mijn huiswerk, ik wil die resultaten houden tot aan het eind van dit semester!
 

Tot de volgende blog,

Lisa

Washington, 11 september 2010

Hello everybody!

Oh, even omschakelen naar het Nederlands... Jaja, ik ben weer terug in de stad van het Witte Huis! Vandaag ben ik hier precies drie weken, en sinds twee weken zijn de klassen begonnen. Het is erg interessant, druk, en gezellig! Ik zit in het zogenoemde 'bridge to the Honors Program', en als alles goed gaat, word ik een echte Honors student. Ik vind mijn lesrooster goed; alles is in de ochtend en vroege middag, dus ik ben elke namiddag wel klaar met school. Dan kan ik doorstomen naar huiswerk, vrienden, of het werk voor de ELISO (English Language Institute Student Organization): ik ben tot vice-president benoemd van deze studentenorganisatie! Dit is een hele nieuwe ervaring waarvan ik vast heel veel van zal opsteken. En naast school, huiswerk, nieuwe en oude vrienden, het vice-presidentschap, houd ik natuurlijk ook contact met 'thuis' en houd ik jullie via deze blog op de hoogte. (Wens me maar succes!) 
Hoe dan ook, misschien willen jullie weten wat voor vakken ik zoal doe; 4 zijn 'Gallaudet Study Requirements': deze zijn verplicht voor elke eerstejaars om hun algemene ontwikkeling te verdiepen (kritisch denken enzo) - Wiskunde, Engels (veel lezen!), First Year Seminar (discussies, en een trip naar Costa Rica!!!), en ASL (American Sign Language) & deaf studies. De vijfde is Biologie, als aanvulling bij mijn doel om een bachelor Psychologie te halen. 
Volgens mij zijn jullie nu wel zo'n beetje op de hoogte wat ik aan het doen ben hier. Dus ik sluit bij deze af.
 

Tot de volgende keer!

Lisa

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Tik tik tik...

Steeds meer tijd sinds mijn laatste (eerste) blog gaat voorbij. Nu echt een update plaatsen!
Even zien, hoe staat het er nu voor?

Ik zit alweer een tijdje thuis, 'summer break'. Dit duurt gewoon 3 maanden (vanaf mei)... .! Heb al best veel dingen gedaan, en ik ga fijn nog wat dingen doen. Natuurlijk heb ik Gallaudet gemist, maar ik houd contact met de mensen daar en intussen houd ik mezelf bezig en geniet ik van de tijd en het weer hier. 
Verder zorgen die emails en briefjes van Gallaudet, om me van allerlei zaakjes op de hoogte te brengen, ook steeds even voor wat voorpret. En de datum dat ik terugvlieg naar Washington DC komt ook steeds dichterbij. Ik ben zo benieuwd naar het nieuwe jaar daar; nieuwe vakken, nieuwe mensen en wie weet wat ik er allemaal nog ga meemaken? 

In elk geval weet ik al dat ik aan weer een nieuwe uitdaging zal beginnen: ik heb de eer om te vermelden dat ik voor het volgende semester (op proef) in het Honors Program zit. Dat is een soort afdeling van Gallaudet dat iets meer verdieping biedt in de lesstof aan een groepje geselecteerde studenten, door onder andere de mogelijkheid om Honor Classes in je vakkenpakket op te nemen. Je moet dan aan bepaalde voorwaarden voldoen, en meedoen met hun dingetjes, o.a. een discussie. Het fijne weet ik er nog niet van... 
Maar het is in elk geval weer een kans om te laten zien wat ik kan. Ik ga eruithalen wat erin zit, Zoals een vriend al zei op mijn vraag wat ik nou kon doen na al die steunbetuigingen en giften: je best doen en A's halen!

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Goedenavond!

Hmm, het voelt nog een beetje onwennig, zo’n blog hier. Maar goed, voor alles is er een eerste keer!

Afgelopen herfst was het mijn eerste semester in Gallaudet. Ik zat in een programma om Engels te leren en te verbeteren, zodat je de lesstof in de universiteit kan volgen (Het English Language Institute). Ik zat er in een heel gevarieerde klas: mijn klasgenoten kwamen van overal ter wereld en verschilden in leeftijd van 19 tot 40 jaar (of misschien zelfs ouder); dit was mijn eerste keer om met verschillende culturen kennis te maken en met hun taal. Interessant! Verder had ik natuurlijk voor het eerst weer rechtstreeks communicatie met anderen en leraren (FIJN!!!).

In Amerika moet iedereen die naar de universiteit wil laten zien dat hij of zij zijn/haar Engels (en een beetje wiskunde) kent: dus iedereen moet een test halen: de ACT (of TOEFL). En, dit eerste semester  ging zo goed, dat ik mijn eerste ACT test in één keer haalde, en zo doorkon naar mijn eerste semester als een echte Gallaudet student (tweede semester, vanaf januari)!

Als je iets nieuws beleeft is het altijd even wennen. Zo was het ook even wennen afgelopen zomer/herfst, toen ik het voor het eerst voor een lange tijd zonder mijn familie en vrienden in Nederland moest doen. Maar de mensen hier waren heel sociaal en open, en zo voelde ik me al gauw heel thuis: mijn vriendengroep voelt zelfs een beetje als een familie…  Toen ik afgelopen kerst voor het eerst weer thuiskwam, was ik blij om iedereen weer te zien, maar ook toen was het weer wennen; ik was gek genoeg ‘vergeten’ hoe het was om in een ‘horende’ wereld te zijn. Opeens zat ik tussen die lawaaierige mensen en dacht ik: zo, wat praten ze eigenlijk veel! En ik miste het om gewoon even een paar verdiepingen omhoog te gaan om een vriend te bezoeken, of om een kamergenote te hebben om ’s avonds even gezellig mee te praten (ik miste haar echt! Het voelde zo raar, zo alleen in mijn kamer!). Wat was ik blij toen ik weer terug was (thuis werd een beetje saai omdat iedereen weer naar school ging of moest werken)!

Maar ik had niet verwacht dat dit semester zelfs meer eerste keren zou hebben;

1. Mijn eerste keer om zelf klassen te kiezen: joepie, ik heb een klas psychologie – ook voor het eerst! Dit is echt een van mijn lievelingsvakken: de stof is echt boeiend en ik heb een goede lerares die de klas laat discussiëren en steeds vraagt wat het herinnert van de vorige les. 
2. Mijn eerste keer met tolken in de klas terwijl ik in principe iedereen zou kunnen volgen; deze zijn speciaal voor doofblinde studenten.  Met deze tolken kan ik de discussies veel beter volgen. Anders miste ik steeds het begin omdat ik de spreker moest zoeken, of ik kon het niet volgen omdat hij/zij te ver zat. (Dit is een voorziening vanuit Gallaudet)
3. En nog vele eerste keren, zoals bepaalde huiswerkopdrachten, een online klas, snowboarden (we waren een dagje naar een outdoor skioord, wat een superdag!!!), en nog wat andere dingen.

Hoe dan ook, ik vind het echt fijn hier met al die andere doven waarmee ik zo makkelijk kan communiceren, van wie ik zoveel kan leren (over hun cultuur, hun verhalen of dovengrapjes), waarmee ik makkelijker vrienden kan worden, en in een korte tijd zulke vriendschappen opbouwt dat je een soort familie vormt. Het is ‘fun’ om je te uiten in gebarentaal wanneer je een  verhaal vertelt, en het is prachtig om een ander een verhaal te zien vertellen.
En soms legt gebarentaal (en de daarbij horende mimiek en lichaamshouding) iets veel helderder uit dan duizend woorden.

Verder heb je natuurlijk de kans om een hoop ervaring op te bouwen (in levenservaring of in schoolse activiteiten)!

Lisa